Po okresie rozkwitu gospodarczego za panowania Ludwika I przyszły czasy trudne dla Miasta, zarówno pod względem politycznym jak też gospodarczym. Już w 1400 roku rządy objął Ludwik II. W przeciwieństwie do dziadka nie odznaczał się gospodarnością. Wydawał pieniądze pełną garścią na przepych i podróże zagraniczne razem ze swoją świtą i rycerstwem - dotarł nawet do Ziemi Świętej. Zapożyczył się i zastawił swoje dobra. Kilkakrotnie Brzeg płacił okup za uwięzionego księcia. Równocześnie wzmogła się anarchia feudalna - kradzieże, rozboje, podpalenia i gwałty dokonywane najczęściej przez zubożałych rycerzy grupujących się w zbrojne oddziały zbójców.

W latach 20 - tych XV wieku rozpowszechniła się w Czechach nauka Jana Husa, którą kościół katolicki uznał za herezję. Król Czeski ogłosił Krucjatę antyhusycką do której przyłączyli się książęta śląscy. Krucjata nie powiodła się a w odwecie husyci najechali na Śląsk dopuszczając się zbrodni i licznych okrucieństw na ludności cywilnej. W 1428 roku dotarli do Brzegu. Ludwik II na wieść o tym opuścił miasto wskutek czego powstała panika i do miasta husyci wtargnęli bez walki. Spalili prawie całe miasto, kościół farny Św. Mikołaja, Kolegiatę Św. Jadwigi i zamordowali wielu mieszkańców. Brzeg najeżdżali jeszcze dwukrotnie w 1430 roku i w 1432r. Zdołali oderwać od Księstwa legnicko - brzeskiego Kluczbork, Byczynę i Wołczyn. W roku 1436 Ludwik II umiera bez potomka męskiego. Władzę obejmuje wdowa Elżbieta. Dochody z księstwa stanowią zabezpieczenie posagu dwóch córek Ludwika II. Starsza - Magdalena wychodzi za mąż za Mikołaja I Opolskiego w 1443 roku i z mężem sprawuje władzę w Brzegu tytułem zastawu. W 1447 roku za mąż wychodzi druga córka Jadwiga, za księcia Jana III lubińskiego (jako kuzynka jego ojca!), który z bratem Henrykiem X, skłonił księcia opolskiego do ustąpienia po poręczeniu spłaty posagu. Jednak jeszcze w roku 1447 Jan lubiński III i Henryk X zadłużyli się i musieli oddać Brzeg z powiatem bogatemu mieszczaninowi wrocławskiemu Henrykowi Stoschowi! W prywatnych rękach Brzeg znajdował się przez 3 lata do 1450r. kiedy to Jan III pożyczył pieniądze od szwagra, księcia opolskiego Mikołaja I i spłacił wierzyciela, oddając Mikołajowi I Brzeg i powiat w zastaw.

Magdalena i Mikołaj mieli dwóch synów: Mikołaja II i Jana III Dobrego - ostatnich Piastów lini opolskiej. Jadwiga i Jan lubiński - mieli jednego syna - Fryderyka I. Jemu to właśnie król Czech w roku 1469 nadał księstwo brzesko - legnickie i potwierdził przywileje. Jednak właścicielem stał się dopiero w 1481 roku po spłacie długu kuzynom - książętom opolskim. Fryderyk I rezydował w Legnicy, Brzeg odwiedził "w interesach". Gospodarny - zdołał wykupić ponownie Kluczbork i Byczynę. Brzegiem władał zaledwie przez 7 lat - zmarł nagle w 1488 roku podczas przeglądu wojska. Brzeg otrzymała jego żona Ludmiła (córka króla Czech) jako wdowią oprawę i tu przez 10 lat wychowywała swoich synów, sprawując jednocześnie rządy. Władzę oddała synom Fryderykowi II i Jerzemu I w 1498 roku.

• « poprz.
• nast. »