Fryderyk II to człowiek stateczny i gospodarny. Rezydując jeszcze w Legnicy sprawował prestiżowy urząd starosty krajowego. Zabiegami politycznymi w 1511r. uzyskał od króla Czech przywilej o wolnym dziedziczeniu swoimi posiadłościami. Tracił ważność dokument z 1331 roku dając królowi czeskiemu prawo pierwokupu w razie sprzedaży, lub prawo przejęcia księstwa brzeskiego w razie wygaśnięcia rodu. Dysponował dużymi sumami pieniędzy. Nie wydawał ich na wojny a chętnie udzielał pożyczek nawet królom a za zarobione pieniądze powiększał terytorium księstwa. Odkupił Kluczbork i Byczynę, trzymał w zastawie księstwo głogowskie, ziembickie, Trzebnicę i Wołczyn.

Za jego panowania rozpowszechnia się Luteranizm. Książę początkowo niechętny tej nauce, później staje się gorącym jej wyznawcą i obrońcą. Już w 1525 roku zaczęto głosić ewangelię w kościele farnym św. Mikołaja i św. Jadwigi. Dziesięcinę i różne daniny Książę polecił oddawać kaznodziejom luterańskim. Ostateczną reformację przeprowadził w roku 1534 polecając stosować nowy ceremoniał chrztu, komunii oraz wprowadzając nowy katechizm. Nieliczni księża, którzy nie podporządkowali się reformie musieli opuścić księstwo. Książę stanął na czele komandorii joannitów (patronat nad kościołem św. Mikołaja) stając się tym samym zwierzchnikiem władz kościelnych co podnosiło powagę księcia. Jednocześnie protestancki książę musiał obawiać się represji ze strony katolickich zwierzchników - Habsburgów, dążących do zrównania książąt śląskich ze zwykłymi feudałami. Fryderyk II mając dokument z 1511r. o swobodnym dziedziczeniu dóbr, podpisał w 1537r. układ o wzajemnym dziedziczeniu z elektorem brandenburskim Joachimem II Hohenzollernem, oraz zawarł z nim układ w sprawie małżeństwa ich dzieci. Syn księcia Jerzy II ożenił się z córką elektora - Barbarą, a syn elektora Jan, Jerzy z córką księcia Zofią. Ślub odbył się w 1545 roku. Dokument o wzajemnym dziedziczeniu bezwzględnie wykorzystał po 200 latach król Pruski zajmując w 1741 roku cały Śląsk. Książę Fryderyk II utrzymywał przyjazne stosunki z królem Polski Zygmuntem Starym. Ożeniony był z jego siostrą Elżbietą bywał niejednokrotnie w Krakowie. Większą przyjaźnią darzył jednak Hohenzollernów. Z wielkim Mistrzem Zakonu Krzyżackiego Albrechtem pozostawał Fryderyk II w serdecznej przyjaźni. Historyczna decyzja sekularyzacji Prus zapadła podczas pobytu Albrechta u Fryderyka II w Brzegu. Występował po stronie krzyżackiej w rokowaniach z Polską. Obecny był w Krakowie w 1521 roku na Hołdzie Pruskim. Fryderyk II był inicjatorem przebudowy zamku w Brzegu w okazałą rezydencję książęcą. Inspiracją był niewątpliwie krakowski Wawel. Pierwsze prace rozpoczęto około roku 1530, a w latach 40 - tych po pożarze i zawaleniu się części zamku w 1540 roku prace nabierają rozmachu. Książę Fryderyk II umarł w roku 1547 mając 67 lat pozostawiając dwóch synów Fryderyka III i Jerzego II.

• « poprz.
• nast. »