Minęła 30 rocznica tragicznej śmierci Johna Lennona, który śpiewał: Wojna się skończyła, jeśli tego chcesz..., pokazując w ten sposób swoje pragnienie pokoju i miłości. Sądzę, że i brzeżanie tego samego zapragnęli stawiając się w lokalach wyborczych. Nowa władza już poukładana i wreszcie można ogłosić pokój brzeski, pokój obfitujący w... cuda.

Polska Jest Najważniejsza to w przypadku politycznej formacji nazwa tyleż niefortunna co bezczelna. Protestuję na takie nazwanie się, bo to samowolne przywoływanie imienia mojego kraju, nazwy, która winna podlegać szczególnej ochronie. Niestety, jest inaczej i dlatego mojego przyzwolenia na robienie zeń trampoliny politycznej po prostu nie ma!
Przecież to uzurpacja, zawłaszczenie przez garstkę nawiewających z drżącego w posadach PiS-u uciekinierów, którzy dla uszlachetnienia własnej rejterady wolą mówić o sobie per „wyrzuceni". Skonfundowani wczorajsi przyjaciele a dzisiaj już wrogowie, nazywają ich zdrajcami, niemoralnymi ewakuatorami a w najlepszym razie osobami wykluczonymi.

W naszym ciężko doświadczonym kraju wykorzystywanie w nazwie partii słowa „Polska" zawsze było mocno podejrzane. Wystarczy przywołać niesławnej pamięci nieboszczkę PZPR, partię wiadomej proweniencji, która Polskę również uważała za najważniejszą i zajmowała się jej „zmienianiem". Mające w nazwie ów rzeczownik PSL również nie myśli (nie czarujmy się, że jest inaczej) o Polsce. Gdyby tak było - partia nie kanalizowałaby maksymalnej energii w doglądaniu nienaruszalności KRUS-u.

Wolę wierzyć, że pisowscy ewakuanci jeszcze pokombinują i wybiorą swojemu politycznemu dziecku imię mniej kontrowersyjne. Wiem, jestem człowiekiem letnio zachwycającym się PiS-em i dlatego powinienem ładnym buziom przyklaskiwać. Cóż, nie potrafię nagle im uwierzyć pamiętając, jak jeszcze przedwczoraj spijały z ust wodza wszystkie banialuki, objaśniały potem ciemnemu ludowi ich sens i podniecały się charyzmą złotoustego, który raptem przestał być genialny.

Zadyma wyborcza za nami. Władza poskładała się niemalże tak, jak sama sobie tego życzyła. Choć zmiany na szczytach wydają są symbolicznie to, czy tego chcemy, czy też nie, w warstwie jakościowej przyszło nowe. Kosztowało to niemało, zwłaszcza bezsensowna dogrywka na fotel burmistrza, którą z uwagi na szczątkową frekwencję można uznać za ekstrawagancję. Cóż, można westchnąć, takie są prawidła demokratycznych wyborów, liczy się ten jeden głos.

Nowo/stary burmistrz pewnie zdaje sobie z tego sprawę o czym opowiada w wywiadach. Na szczęście w toku kampanii imienia Polski nie przywoływał i manifestacyjnie odżegnywał się od partyjniactwa, głosząc, że jego partią jest Brzeg. I nie ważne, że to zapożyczenie od jakiegoś prezydenta startującego pod własnym szyldem. Podobnie postępował starosta, któremu konflikt na szczytach PiS-u zupełnie nie zaszkodził. I to jest brzeski cud, który powinien uhonorować prezes i przytaskać z Warszawy wieniec laurowy! Okazuje się, że na dole nie są ważne haftowane ręcznie partyjne sztandary z rozpostartymi skrzydłami orłów ze złotymi dziobami. Wystarczy, że do walki wyborczej staną niemądrzy i pyszałkowaci konkurenci.

Burmistrz wierzy, że w Radzie Miejskiej skończy się awanturnictwo i liczy, że ludzie z „paktu" mówią jednym głosem: „Chcemy zmienić wizerunek Rady po czterech latach. My nie chcemy tylko krytykować, nie chcemy tylko wyzywać, obrażać, ale chcemy pracować i pokazywać, które projekty są dobre, a które złe, a jeśli są złe, to gdzie tkwi błąd". Toż to kolejny cud brzeski, już powyborczy! Czyli? Przed nami spokój i solidna praca oraz mądre rządzenie. Czyż nie jest to powód do optymizmu? Warto było głosować! A jeśli nawet do końca się to nie spełni - jakaś nadzieja świta. Nie wiem, co teraz czują niedawni destruktorzy, może wystawią na Robotniczej krzyż i rozpoczną czuwanie?

W prasie wyczytałem, że politycy PiS, na czele z prezesem partii Jarosławem Kaczyńskim, złożyli rano - osiem miesięcy po katastrofie smoleńskiej - wieniec przed Pałacem Prezydenckim. Jarosławowi Kaczyńskiemu towarzyszyli m.in. szef klubu PiS Mariusz Błaszczak, szef Komitetu Wykonawczego Joachim Brudziński oraz posłowie Jarosław Zieliński i Jan Dziedziczak. Przed Pałacem Prezydenckim zebrało się ok. 30 osób, niektóre z nich były ubrane w kamizelki z napisem "obrońcy krzyża". Część zgromadzonych trzymała biało-czerwone flagi, krzyże i zdjęcia pary prezydenckiej - Marii i Lecha Kaczyńskich, którzy zginęli pod Smoleńskiem.

Zgromadzeni odmówili modlitwę, odśpiewali także "Boże coś Polskę" i hymn państwowy. Niektórzy krzyczeli "Tu jest Polska, a nie Moskwa!" oraz skandowali "Jarosław!". Trzymali także tablicę, na której napisane było m.in. "Panie Komorowski, kondominium nie przejdzie!", "Jaruzelski w pałacu, kiedy Kiszczak i Urban?".

Szybciutko podłączyłem się do TVN24 by dostrzec jakieś znajome twarze... Ufff..., odetchnąłem... żadnego z pokonanych brzeżan na Krakowskim Przedmieściu nie zauważyłem. Wierzę, że w przeciwieństwie do wyżej wymienionych, dotarła do nich oczywista oczywistość: w polityce przegrywa się pojedynczym głosem. Jeśli zajęło się drugie i dalsze miejsce należy podwinąć ogon i starać się jakoś z porażką żyć .

Będąc karnym podatnikiem zachodzę w głowę nad jednym. W jaki sposób to niesympatyczne towarzystwo rozlicza kasę wydawaną na pochodnie, transparenty i kwiaty, wszystkie akcesoria eksponowane przed publicznym obiektem, składane wprost na ośnieżonym trotuarze, gdzie nigdy nie roztrzaskał się żaden samolot?
Pytanie jest o tyle zasadne, że wieniec widziałem ogromny, większy od składającego, zza którego być może nie widać, że wojna się skończyła. Problem w tym, że on tego nie chce.