Jak Król Stefan po wtóry BCM zdobywał... Baśń Powiatowa

Z podań i klechd brzeskich złożył: OBłędny Rycerz

Za lasami, nad rzeką był sobie Baśniowy Brzeg, Szachownicą nazywany.

Szachownica ma pola czarne i jasne, w zawiły wzór wyborami składany.
Króla Stefana rządy światłe ciemne pola rozświetlają i nikt nie będzie taki cwany,

żeby powiedzieć, że białe to białe, a czarne to czarne ? fakt to wszystkim znany.

Na Szachownicy Króla Stefana wierna Mu armia figur i pionów porządku strzeże.
HetMan nad niemi wszystkiemi, postać to znana, w swe ręce sprawy Szachów bierze
W boju zaprawion, mistrz i pedagog, od lat służąc dzielnie, buławę niesie wytrwale.

Ochrona Króla ? jego zadanie, zręczne manewry, zdobyte pola - pionki nie liczą się wcale!

Inne figury, zręczne w wymowie i ruchach, czując na sobie Króla władcze oczy,

poddanych sztorcują, włości strzegą, zbiory liczą, daniny zbierają, pól pilnują i grządek,

kieszeni się trzymając - wioski i miasta ochraniają. Baczą, czy kto obcy tu nie zboczy,

jakiś nowy król, czy też, nie daj Boże, tfu, tfu ... Nowy Pól Porządek?!

MaGister Laufer, figura znaczna - bo popierana - mistrz rajcowania i skosowania,

kapitan wierny, na polu Miasta i polach wielu, próbował płynąć jakoś do celu

?BeCeeMem? ? szpitalnym szmelcem ? i wykonywał trudne zadania:
Wytyczał, omawiał, mozolił wielce, dwoił się i troił, a tak potrafi tylko niewielu...

Sześć lat tak Laufer ster BCM-u dzierżył, zachwyt wzbudzając i podziw szeroki
za heroiczną walkę z żywiołem, za nieustanne bycie na stołku, za to, że dzielnie

Proporce i Sztandary nad bałwanami unosił wysoko, mężnie stawiając szachowe kroki.

Wzrok mając wbity w masy ściemniałe, trwał tak i trwał ... Królowi służąc wiernie.

Laufra sylwetka, tragiczna i wzniosła, trwać by tak mogła przez wieki całe
na polu walki o lepsze jutro, lecz oto nagle, bez ostrzeżenia, bez zapowiedzi,
piorun uderzył w to dumne czoło, zburzył harmonię, męki skrócił niebywałe.
Laufer się ocknął, uniósł honorem i rzekł: - Co tam! Królowi ja służę, a nie tej gawiedzi!

Kapitańską czapeczkę zdjął z głowy szybciutko i przed Królem Stefanem w miejscu drobi:

- Królu złoty, jam zwyciężać dla Cię gotów, Szachownicy dumę i życie swe poświęcę!

BCM- u ster spalony, żagle zwisły, konta puste, a załoga jakaś dziwna i do buntu się sposobi,

Gambit królewski potrzebny tu teraz, a ja może na innym polu zawalczę więcej?

Król Stefan HetMana przyzywa zatem i rzecze: - Henryku kochany, rycerzu bez skazy,

byt nasz zagrożon i flaga, nasz okręt i duma, nasz statek i sztandar powiatowy!

Wystawion na zgubę tej tłuszczy Pospólstwa Obywatelskiego czy innej szachowej zarazy,

BeCeeM - choć tankowiec to dziurawy - bez kapitana dryfuje i w ich łapy wpaść gotowy!

- Obrona potrzebna i zwarcie szeregów, nie oddam ja pola szachowej ciemnocie!

Figury potrzebne by turniej ten wygrać, pionki ty rozstaw na polach tak zręcznie,
a manewr królewski, zasłona genialna niech znika na zawsze w szachowym bełkocie.

Do boju wysyłam Rycerza Konika, bo on tylko został, tak będzie poręcznie...

Wnet fanfary dźwięk wydały, trochę lichy i niedbały, ale turniej ogłosiły:
- Kto chce ster okrętu dzierżyć, BCM-u chce moc poczuć, Szachownicę wspierać,

ten niech żywo w polu staje, do Turnieju się gotuje, licząc tylko na swe siły!

Król sam w swej osobie Komisyją rządzić będzie i zwycięzcę nam wybierać!

Rycerze do boju stawili się licznie, jedni z daleka, niektórzy krajanie.
Wśród nich Skoczek parskając ślicznie wskoczył na koniec kolejki.
Rycerz Konik, Królowi i Szachownicy służący od lat nieprzerwanie,
nowe wykona teraz zadanie ? skoczy wysoko, olśni swą wiedzą i będzie wielki!

Król Stefan rycerzy policzył, papiery sprawił i wnet ogłosił swe przemyślenia:

- Rzecz troski wymaga i pilnej roszady, nie czas na kłótnie i pomówienia.

Rycerz Konik tu się stawił, no i nie ma rady, abdykować z Komisyji muszę,

HetMan na czele, z boku dwie Wieże nie od parady, a ja za piony ruszę!

Królewskie słowa podziw wzbudziły - Jakie to mądre i oczywiste, jakie przejrzyste!

Każden warunki ma mieć podobne, szachowy ład, porządek i zasady czyste!

Rycerze do walki sposobią się pilnie, Komisja plac boju gotuje gruntownie,
Nad wszystkim HetMan zaś czuwa silnie, przewodniczący od lat niezawodnie.

Tylko czasem wśród gawiedzi, głos coś palnie nieroztropnie:

- A Komisja, ona czysta?
Czy figury tam są znane?

A czy z Królem powiązane?
A czy Konik, wierny sługa, nie zachował się okropnie?

U nóg Pana stał i Władcy swego,

a teraz odstąpił ? dwa w przód i bok od niego?

A czy to znaczy, bo mam dylemat,
że cały Turniej to wielka ściema?
Że Skoczek wygrał tę bitwę srogą

nim jeszcze próg przekroczył nogą?

A czy to prawda HetManie drogi,

że śród Komisji jest członek srogi,

co kurs tankowca tak pilnie baczył,

że go na skały wpakować raczył?

A czy to prawda, o Królu Wielki,

że ten najlepszy kto od butelki?

A czy zasługi na polu chwały

warte są w Dworze etacik cały?

Głosik był słaby i nie miał wprawy, by tak rymować.

Król stał wysoko, HetMan za stary, by się przejmować,

Konik zaś w tyle miał to gadanie

i myślał już tylko o sianie.

Turniej się odbył, rzecz oczywista, były potyczki i śmiechu kupa,
Bo co niektórzy z rycerzy błędnych, w szranki stawali z miną poważną,

Mieli lancety, driakwie i zapał ? przecież ożywiać mieli tu trupa,
Wrak, co w odmęty się szybciej zanurza i czeka na rękę odważną.

Czeka na sprawne nim dowodzenie by nie zatonąć, by mocą dzielić,

By wszystkie pionki słabe i chore mogły burz strefę razem pokonać,

By Szachownicy wierni poddani mieli gdzie chwasty życiowe pielić,
Ale to mrzonki, bujanie w obłokach, tego się przecież tu nie da dokonać!

To Szachownica! Tu Król jest Panem!
On jest formacji wszystkich Szachmanem,

Jego poddani - Prawi i Szczerzy!
A kto w to wątpi, w Szachy nie wierzy!

Konik w cuglach Turniej wygrał ? Komisyja dała znać,

Obroniona flaga Króla, statek trwa i trwa mać!
BCM-u stan tragiczny? Co też to znaczy...
Poradzimy, dopłacimy- a potem sie zobaczy...

Na Szachownicy Brzegu kwadratach liczą się tylko Swoje Figury,
wiadome hufce zwyciężać mają: Proporce i Sztandary, Pozycje i Synekury

stare formacje, znane układy, sprawne roszady sił powiatowych i miejskich,

no może jeszcze tylko Towarzystwo Reaktywacji Ziomali Brzeskich...

Morał tej baśni jest taki prosty:

Nikt nie podskoczy wyżej Starosty!