Poznałem globtrotterów będących w podróży non stop, którzy z domu wybyli przed siedmiu laty i nie chcą, a może i nie potrafią już powrócić. Latem włóczą się po półkuli północnej, a pod jesień ściągają w okolice Równika. W gwarantowanym ciepełku ładują akumulatory na dalsze wojaże.
Część z nich zatrudnia się by mieć na skromny globtrotterski chleb. Niektórym spokojnie wystarcza comiesięczny dochód za wynajem mieszkania pozostawionego w Londynie, Nowym Jorku lub Tel Avivie. Inni jeszcze muszą zadowolić się groszem przysyłanym przez tęskniących rodziców.
Na szczęście życie w Azji i Afryce jest wciąż tanie. Świat można zwiedzać na wiele sposobów. Podróżuje się z full wypasem czyli "na bogato" (to dla nich Knorr wymyślił taaaki kubek) i skromniej, na przeciętną kieszeń. Można szukać miejsc, gdzie z niedużymi pieniędzmi zobaczymy równie wiele, jeśli nie więcej. Za mniejszą kasę zasmakujemy zdecydowanie prawdziwszego życia tubylców. Pojemy to co i oni, popijemy, przyjrzymy się z bliska, jak naprawdę żyją ludzie. Widok z Hiltonów, gdzie nigdy nie otwierają się okna, to świat odrealniony.
Lądowanie w Singapurze było o tyle historyczne, że Piotr znalazł się tam po raz pierwszy i był to jego 91. kraj w koronie świata! Już za parę dni miał się znaleźć w dziewięćdziesiątym drugim, czyli w Malezji. Czy to są jakieś liczby powalające? Może nie, bo przed Piotrem jeszcze setka państw do zwiedzenia. Obecnie spotkać go można w Rogu Afryki, wybył bowiem w pojedynkę do Dżibuti.
Do wyobraźni może przemówić liczba 170. Tyle razy Piotr był na... Węgrzech. Właśnie od najbliższych sąsiadów rozpoczął włóczykijstwo i już nie zamierza się zatrzymać. Na swoim organizmie odczuwam, że jest to zaraźliwe. Z biedą przekraczam liczbę sześdziesięciu zwiedzonych krajów (uwzględniając NRD) i szans dogonienia Mistrza już nie widzę.Piotr porusza się po świecie nieznanym w takim stylu, jakby tam już był po wielokroć. Przykładem odhumanizowane meandry super miasta-państwa Singapur oraz skomplikowana topograficznie stolica Malezji - Kuala Lumpur. Czuł się tam, jak ryba w wodzie i nigdy nie zabłądził! Orientacja w przestrzeni zdumiewająca. Jakby ten skromny człowiek z małego miasteczka, z przydomowym ogrodem z pasieką i ziołami, urodził się i od zawsze żył w labiryntach megapolis.
Dudkin Travel metodycznie trafia do celu. Takie motto spokojnie może wyróżniać "firmę" DT.
Dudkinowi nie wystarczy ufać, jemu trzeba się poddać i broń Boże nie wpływać na program, plan działania opracowany skrupulatnie w domu na Słonecznej. Zyskujemy gwarancję, że zobaczymy maksymalnie dużo, więcej niż oczekujemy.
Kończąc z serca płynący panegiryk, muszę przypomnieć, że Dudkinowe wojaże zostały precyzyjnie udokumentowane w setce tradycyjnych albumów. Materiały te oczekują na porządnego biografa.
Teraz już wiem, że za Piotrkowym wstawiennictwem - Laos, Wietnam, Malezja i setka innych państw na Polskę nie napadną.
