Galeria Sztuki Współczesnej BCK w Ratuszu zaprasza na wernisaż wystawy fotograficznej Bartosz Tylko, który odbędzie się w dniu 11 marca 2011 roku o godz. 17.00. Portal Miejski brzeg.com.pl serdecznie poleca!



Dialogi somatyczne
Najlepszym obrazem ludzkiej duszy jest ludzkie ciało.
Ludwig Wittgenstein „Dociekania filozoficzne"
 
Kontynuując podjętą w pracy dyplomowej inspirowaną postmodernistyczną perspektywą filozoficzną tematykę estetyzacji sfery etycznej oraz życia estetycznego jako prywatnej doskonałości i autokreacji przenoszę teoretyczne rozważania na grunt sztuki, aby za pośrednictwem fotografii przekroczyć umacnianą już od czasów starożytnych zarówno w  sztuce jak i filozofii dychotomię ciała i umysłu. Dialogi somatyczne to krytyczne i melioratywne badanie doświadczenia i przeżywania ciała pojmowanego jako miejsce nie tylko zmysłowej oceny lecz również twórczej autokreacji. Soma jako żyjące, czujące, wrażliwe ciało pełni rolę perceptualną, a co najważniejsze w jej pierwotny charakter wpisuje się intencjonalność, która przełamuje cielesno-umysłową dychotomię będącą przedmiotem fotografii.


Przełamanie tradycyjnej perspektywy artystycznej.
Artystyczna perspektywa koncentrująca się na ukazaniu zależności między pragnieniami czy przekonaniami uczuć a gestami, sylwetką i postawą naszych ciał w ciągu wieków ograniczała się do portretowania ciała jako atrakcyjnego przedmiotu świadomości obserwatora czy też gloryfikowania cielesnego piękna jako przedmiotu pożądania, co bezpośrednio prowadziło i w wielu przypadkach prowadzi nadal do stylistycznej przesady upowszechniając nieprawdziwe obrazy cielesnej swobody i wdzięku. Przełamanie tej perspektywy następuje w momencie, w którym ciało zostaje ukazane jako emanująca ekspresja podmiotu badającego świadomość swojego własnego cielesnego ja - stąd też zastosowanie w pracach fotograficznych dialogu ukazanego poprzez multiplikację obrazu ciała jednego modela w akcie „auto-korelacji".
 
Przełamanie tradycji filozoficznej.
Począwszy od starogreckiej filozofii Platona, który w dialogu Fedon odmówił ciału roli medium pomiędzy nami a realnością i pozbawił zdolności do odzwierciedlania wiedzy i prawdy oraz w dialogu Alkibiades nadał ciału cechy instrumentalne sprowadzając go do roli narzędzia odrębnego od naszej jaźni, oraz dalej poprzez neoplatonizm, teologię chrześcijańską, kartezjański racjonalizm, aż po nowoczesny idealizm kontynuowana jest tradycyjna myśl filozoficzna kultywująca mit dualistycznego uprzedmiotowienia ciała. Przekroczenie tradycyjnej perspektywy filozoficznej następuje wraz założeniem, iż ciało konstytuuje podstawowy i zasadniczy wymiar naszej tożsamości po pierwsze kształtując pierwotną perspektywę i sposób zaangażowania kontekstualnego, po drugie kreuje strukturę  nawyków, zainteresowań, przyjemności i możliwości uzależniających znaczenie środków i celów, do których determinuje i po trzecie będąc środkiem całego postrzegania strukturuje życie umysłowe. Te trzy wymiary zależności sfery cielesnej i duchowej wyrażone w serii fotografii uwypuklone zostały w dialogu fragmentów ciała składających się na cykle począwszy od dłoni i stóp jako instrumentów działań poprzez ramiona i uda jako mechanizmów działań aż po skalę makro czyli postaci statyczne i dynamiczne odwołujące się do źródła czyli myśli i uczuć.

Poprzez cały cykl staram się pogłębić wiedzę na temat różnych rodzajów, poziomów i wartości somatycznej samoświadomości począwszy od sfery nieświadomości i dominującej w niej motorycznej intencjonalności oraz reakcji automatycznych czy też pozbawionych refleksji nawyków, aż po ulegające określonej tematyce cielesne obrazy w sferze samoświadomości i somatycznej refleksyjnej introspekcji

Bartosz Tylko

• « poprz.
• nast. »